Wat betekent ambivalentie en wat heb je eraan?

Ambivalentie is een mentale staat waarbij je tegelijk twee conflicterende emoties ervaart over hetzelfde onderwerp. Het maakt je besluiteloos, aarzelend, een twijfelaar. Ambivalentie is vooral iets dat je moet ontwijken, want het voelt niet fijn.

Hoe is jouw relatie met twijfel?

Ik kan me eerlijk gezegd niet voorstellen dat je van vreugde op de banken staat wanneer je weer eens in dubio bent. Twijfel is onzeker, het is besluiteloosheid. Twijfel besluipt je.

Kijk eens naar managers en leiders. Zij moeten beslissingen durven maken, besluitvaardig zijn en keuzes maken. Ambivalentie en twijfel zijn de vijand.

Obama omarmt ambivalentie

Na zijn presidentschap heeft Barack Obama de Obama foundation opgericht. Hij wil de nieuwe generatie leiders de lessen uit het Witte Huis meegeven. Een van zijn adviezen is dat je twee ogenschijnlijk tegenstrijdige ideeën tegelijkertijd in je hoofd moet kunnen houden.

Volgens Obama moet je deze beide overtuigingen tegelijk hebben: 

1. You should be extraordinarily impatient about the injustices and nonsense and foolishness you see around you. You should be finding opportunities at every juncture to challenge those things.
2. Keep in your mind that societies are incredibly complex, organic things that you can’t turn switches on. They evolve and shift and change and move in unexpected ways. Sometimes you’ll go forward for a good period of times and sometimes you’ll slip back and take a detour.

Obama vertelt het publiek dat ze tegenstrijdigheden moeten omarmen (duur 1:30 min)

Ongeduldig zijn terwijl je weet dat alles traag gaat. Hiermee lijk je je eigen teleurstelling te organiseren.

Je bent óf ongeduldig en je wilt dat alles daarom dus snel gaat, óf je weet dat de problemen van deze omvang complex zijn en dus geduld behoeven.

Een van deze ideeën moet uiteindelijk winnen, zou je denken.

 

 

Dialectisch denken is de oplossing voor ambivalentie

Dialectisch denken is de zienswijze dat conflicterende gedachten, gevoelens en overtuigingen onderdeel zijn van het leven. Tegenstrijdigheden worden omarmd. Dialectisch denken zegt dus dat je wel degelijk van deze twee ideeën overtuigd kan zijn op hetzelfde moment.

We denken vaak in zwart-wit. Het is het een of het ander. Het is niet raar dat we zo denken, want in veel gevallen is dat ook zo. Iets is aan of uit, een 1 of een 0, links of rechts. We maken het onszelf alleen lastig als we situaties die we op een spectrum moeten beoordelen ook als een tweedeling zien. Tussen zwart en wit zitten namelijk ontelbare grijstinten. En die zijn zwart en wit, tegelijk.

De wereld is mooi en de wereld is lelijk.

Tijd verstrijkt zo snel en toch ook zo langzaam.

Ik voel me blij én verdrietig.

Waarom dialectisch denken de oplossing is voor ambivalentie

Je brein houdt niet van ambivalentie. Tegenstellingen zorgen voor verwarring en verwarring zorgt voor onzekerheid. Je brein wil oplossingen en zoekt dus een winnaar tussen de twee. Daarmee wordt automatisch de ander uitgesloten. Je brein vindt dit heerlijk, want er is geen onzekerheid meer, alles is nu duidelijk. Maar voor jou is dit onhandig tot problematisch. Want omdat jou brein geen onzekerheid tolereert, wordt nu de helft van de opties uitgesloten. Kies dus maar: is de wereld mooi of lelijk?

Dit lijkt misschien niet zo’n groot probleem om te hebben. Het heeft niet zoveel consequenties voor jouw dagelijks leven. Maar je leeft niet in een vacuüm. Tegenstellingen zijn overal, ook in jou. Een tegenstelling waar iedereen mee te maken heeft, is jezelf accepteren hoe je bent en jezelf willen ontwikkelen.

Als je wilt ontwikkelen, op welk gebied dan ook, zit daar per definitie de idee in dat je op dit moment ergens niet goed genoeg in bent. Waarom zou je jezelf anders willen ontwikkelen? En als je vindt dat je ergens niet goed genoeg in bent, moet je dus oké zijn met jezelf als imperfect of niet goed genoeg. Dit is een reden waarom we het soms zo moeilijk vinden om onszelf te accepteren.

Dialectisch denken moedigt je aan om zowel imperfect te zijn, als perfect zoals hoe je bent. Door deze huidige realiteit volledig te accepteren behoud je de motivatie en drang om te veranderen of verbeteren terwijl je oké bent met jezelf.

Dialectisch denken als emotieregulatie

Dialectisch denken forceert je om situaties van de andere kant te bekijken. Voordat je a priori de andere kant van een tegenstelling accepteert, is de eerste stap om eens te ontdekken wat die andere kant precies inhoudt.

Als iemand zich asociaal tegen jou gedraagt, deugt deze persoon dan? In jouw ogen op dat moment niet.

Het dialectische gedachtegoed stelt dat hij wel en niet kan deugen tegelijkertijd. Om dit toe te passen, moet je dus redenen gaan bedenken waarom deze persoon wel deugt. Je bent immers al overtuigd dat het niet zo is, dat ging automatisch. Had hij maar geen eikel moeten zijn.

Oké, misschien heeft hij net slecht nieuws gekregen, misschien is hij wel uitgeput of heeft hij honger, misschien had hij net ruzie met zijn vriendin.

Als we op een alternatieve manier naar de situatie kunnen kijken, zullen de eenzijdige emoties die daaraan gekoppeld zijn, gradueel tweezijdig worden. Je laat vanzelf je frustratie of je verongelijkte gevoel wat los.

De weg richting volledig dialectisch denken is dus al een emotieregulatie-techniek an sich. Als wat we zien één enkel perspectief is en onze focus ligt volledig daarop, dan voel je ook alleen maar de emoties die met dat perspectief te maken hebben.

Hoe train je dialectisch denken?

De eerste en meest cruciale stap is het feit dat je nu bewust bent van het feit dat niet elke tegenstelling een winnaar kent. De volgende stappen zijn herkennen en oefenen.

In een ideale situatie herken je het moment dat je een negatieve emotie of een negatief gevoel ervaart als gevolg van zo’n onoplosbare tweestrijd. Je bekijkt de situatie van beide kanten, accepteert links en rechts als beide waar en hoppa; negatieve emotie gereguleerd.

Maar dit is moeilijker dan je denkt en de echte wereld is rommelig, dus laten we makkelijk beginnen.

Zoek een aantal tegenstrijdigheden in je leven. Dit kunnen de volgende zijn:

 

Je houdt van je oude woonplaats, maar hebt er ook een hekel aan.

Je familie is je dierbaar, maar je kan ze ook schieten.

Je lichaam is prachtig, maar ook een zak aardappelen.

Je bent verantwoordelijk, maar ook het slachtoffer van het eind van je relatie.

 

Het enige dat je hoeft te toen is te bedenken waarom de ene waar is EN waarom de andere waar is. Tegelijkertijd.

Bedenk zoveel mogelijk tegenstellingen als je kan en herhaal dit proces. Als je dit vaak genoeg doet, raak je gewend aan deze manier van denken en zal je het steeds sneller herkennen.

Durf ambivalent te zijn

Voor de meest geïnformeerde beslissing moet je twijfelen. Ambivalentie is je vriend. Wat als conflicterende emoties geen conflict hebben, maar er beide met een valide reden zijn. Emoties hebben betekenis, met daadkracht en besluitvaardigheid maak je een van deze valide redenen monddood. Je stopt met luisteren omdat je moet laten zien dat je een beslissing durft te nemen. Maar durven twijfelen is veel moediger.

 

Vond je dit een leuk artikel? Start dan nu hieronder met onze gratis introductiecursus: ‘Wat is Emotionele Intelligentie’.